Η Νικήσιανη είναι κωμόπολη του Δήμου Παγγαίου και βρίσκεται στο νομό Καβάλας, σχεδόν στα όρια με τον Νομό Σερρών. Βρίσκεται σε υψόμετρο 350 μ. στις βορειοανατολικές παρυφές του όρους Παγγαίου. Ο πληθυσμός της φθάνει τους 2.087 κατοίκους. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την καλλιέργεια καπνού, καλαμποκιού και σιταριού καθώς και με την κτηνοτροφία. Λόγω της ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς της περιοχής, η κωμόπολη είναι πόλος έλξης για τους φυσιολάτρες. Η περιοχή από πολύ παλαιά είναι γνωστή για το εκλεκτό μάρμαρό Αίαξ, το οποίο θεωρείται ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης.
Πληροφορίες : Η κωμόπολη διέσωσε πιθανώς το όνομα της αρχαίας κώμης Νίκης (σε λατινική επιγραφή μνημονεύονται οι κάτοικοί της : vicani Nicaenses), αφού και επί τουρκοκρατίας έφερε το ίδιο όνομα.Φαίνεται ότι η μετατροπή του αρχαίου ονόματος σε Νικήσιανη είχε γίνει κατά τη βυζαντινή εποχή και υπό την επίδραση της αντίστοιχης λατινικής ονομασίας Nicaenses. Στη Νικήσιανη αναβιώνει επίσης το έθιμο των Αράπηδων, ένα από τα πιο σημαντικά στον βαλκανικό χώρο, το οποίο επισήμως αναβιώνει στις 6 Ιανουαρίου κατά την εορτή των Θεοφανίων, ή στις 7 Ιανουαρίου κατά την εορτή του Αγίου Ιωάννη. Το έθιμο στη Νικήσιανη λαμβάνει δράση όλο το Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων. Αναπαριστά την αέναη μάχη της ζωής και του θανάτου και τη συνεχή αναζωογόνηση της φύσης. Άνδρες όλων των ηλικιών, ντυμένοι με προβιές και κάπες, ζωσμένοι μεγάλα και βαριά κουδούνια (τσάνια), και κραδαίνοντας μεγάλα ξύλινα σπαθιά, ξεχύνονται στα σοκάκια και πλατείες του χωριού σε κατάσταση έκστασης. Με τον εκκωφαντικό θόρυβο των κουδουνιών ξορκίζουν το κακό και φέρνουν το αισιόδοξο μήνυμα της ζωής και της Άνοιξης.

Η Νικίσιανη – Το ξωκλήσι του Αγ. Γεωργίου στο δρόμο προς την αρχή του μονοπατιού – Το έθιμο των Αράπηδων
Νικήσιανη – Μαύρα Νερά
Η διαδρομή μας ξεκινάει από την ταβέρνα “Καστανιές” στη πάνω άκρη της Νικήσιανης, στο σημείο που τελειώνει ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος. Υπάρχει σημάδι στο βράχο που σηματοδοτεί την αφετηρία της. Το μονοπάτι ακολουθεί το τσιμεντένιο αυλάκι και σε 10 λεπτά φτάνουμε σε μικρό καταρράκτη (έχει νερό μόνο το χειμώνα και την άνοιξη).
Παρακάμπτουμε τον καταρράκτη από τα αριστερά και ακολουθούμε τα κίτρινα σημάδια στο τσιμεντένιο τοιχίο, έχοντας στα δεξιά μας το ρέμα. Στο τέλος του τοιχίου διασχίζουμε το μικρό ρέμα που έρχεται από τα αριστερά και ακολουθούμε το μονοπάτι που αλλάζει κατεύθυνση προς τα νοτιοανατολικά, μπαίνει μέσα σε δάσος με οξιές και σε 10 λεπτά καταλήγει σε κατεστραμμένο χωματόδρομο. Μπροστά μας ανοίγεται η κοιλάδα των “Μαύρων Νερών ” με τον χαρακτηριστικό βράχο στην κορυφή της που είναι και ο τελικός μας προορισμός.

Το σημείο εκκίνησης του μονοπατιού στην άκρη του πάρκινγκ (κάτω αριστερά) – Η πινακίδα στην είσοδο του μονοπατιού – Πορεία δίπλα στο αυλάκι – Ο καταρράκτης – Το μονοπάτι μέσα στις οξυές
Μαύρα Νερά – Λυόμενα Δασαρχείου
Ακολουθούμε το χωματόδρομο για τα επόμενα 300 μ. και, στη διχάλα που συναντάμε, παίρνουμε το αριστερό σκέλος της, περνάμε μικρό ρέμα (στο σημείο αυτό τα βάτα ίσως μας δυσκολέψουν) και αμέσως στρίβουμε αριστερά. Με κατεύθυνση πάντοτε νοτιοανατολική ανηφορίζουμε την πλαγιά για να συναντήσουμε το χωματόδρομο για τελευταία φορά σε 10 λεπτά. Στα αριστερά μας διακρίνουμε ξέφωτο με τσιμεντένια δεξαμενή (η διάνοιξη του δρόμου έγινε για την κατασκευή της). Διασχίζουμε το δρόμο κάθετα και συνεχίζουμε το μονοπάτι έχοντας πάντοτε στο αριστερό μας χέρι το ρέμα.
Από εδώ και πέρα το μονοπάτι είναι ευδιάκριτο. Σε 15 λεπτά διασχίζουμε το ρέμα στρίβοντας αριστερά με ανατολική κατεύθυνση. Αυτό είναι και το τελευταίο σημείο όπου συναντάμε νερό. Για την επόμενη 1 ώρα η διαδρομή ελίσσεται με διαδοχικά ανηφορικά ζικ-ζακ πάνω στην πλαγιά. Στο τέλος της ανηφόρας φτάνουμε σε χαρακτηριστικό αυχένα και ξέφωτο με φτέρες. Εδώ συναντάμε και τα κόκκινα σημάδια από το μονοπάτι που έρχεται από το χωριό Παλαιοχώρι. Το σημείο είναι ιδανικό για μία μικρή ανάπαυλα, τόσο για να θαυμάσουμε τη θέα όσο και να ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας μετά τον έντονο ανήφορο.
Συνεχίζουμε στρίβοντας δεξιά με κατεύθυνση νότια και σε 10 λεπτά αντικρίζουμε τον τεράστιο βράχο (οι ντόπιοι τον ονομάζουν Γκοζλιά) όπου έχουν ανοιχτεί αρκετές αναρριχητικές διαδρομές. Το μονοπάτι ελίσσεται στη βάση ακριβώς του βράχου και σε λίγα λεπτά διακρίνουμε την ξύλινη περίφραξη των εγκαταστάσεων του δασαρχείου και τον κεντρικό δρόμο. Ο χώρος των εγαταστάσεων του Δασαρχείου είναι ιδανικός για διανυκτέρευση.
Εναλλακτικά : Αν παρόλα αυτά, θέλουμε να συνεχίσουμε προς το καταφύγιο Χατζηγεωργίου πρέπει να πάρουμε τον ασφάλτινο δρόμο προς τα δεξιά. Μετά από 3,3 χλμ. θα συναντήσουμε διασταύρωση με χωματόδρομο, στα δεξιά μας. Ακολουθώντας τον χωματόδρομο, μετά από ακόμα 2 χλμ. θα φτάσουμε στην Κοιλάδα του Ορφέα, όπου και το ορειβατικό καταφύγιο του Σ.Χ.Ο. Καβάλας (δείτε περισσότερες πληροφορίες στη διαδρομή της Μεσορόπης εδώ).
Η διαδρομή των “Μαύρων Νερών” μπορεί να συνδυαστεί με τη διαδρομή στο ρέμα της Μεσορόπης. Συνδετικός κρίκος το καταφύγιο Χατζηγεωργίου σαν σημείο διανυκτέρευσης. Η πιο “λογική” επιλογή είναι το ανέβασμα από τα “Μαύρα Νερά” και το κατέβασμα του ρέματος μέχρι τη Μεσορόπη, με ενδιάμεσο ανέβασμα στο “Αυγό”.
Επισήμανση : Για χάρτες της περιοχής απευθύνεστε μόνο στα εξειδικευμένα καταστήματα και ενημερωθείτε για τις τοπικές συνθήκες από τους Προσκόπους της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, τους υπεύθυνους των καταφυγίων, τους ορειβατικούς συλλόγους κλπ.
Αξιολογήσεις
Clear filtersΔεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.