Όλυμπος : Οροπέδιο Μουσών – Λούκι – Κορυφή Μύτικας

 

Αφετηρία	Οροπέδιο Μουσών	Υψόμετρο 2.700 μ.
Κατάληξη	Κορυφή Ολύμπου Μύτικας	Υψόμετρο 2.928 μ.
Διάρκεια Διαδρομής	2:ο0 ώρες	Καθαρός χρόνος πορείας, χωρίς τις στάσεις
Τύπος Διαδρομής	Μονοπάτι, μεγάλη κλίση στο «Λούκι»
Σήμανση	Καλή	Αραιή μέχρι τα Ζωνάρια, πολύ καλή στο «Λούκι»
Νερό	Όχι
Δυσκολία		Κλίση 45ο στο «Λούκι» και συχνές πτώσεις πέτρας. Πολύ μεγάλη προσοχή και συγκέντρωση.

Πολλές συζητήσεις και σχέδια γίνονται για την ανάβαση στην κορυφή του Μύτικα από το «Λούκι». Το «Λούκι» είναι ένα σχίσμα πάνω στο βράχο που οδηγεί στην κορυφή του Μύτικα. Έχει ανάπτυγμα περίπου 250 μ. και κλίση 40-45 μοίρες.

Πληροφορία : Ο Μύτικας αποτελείται ουσιαστικά από τρεις πύργους, τον κυρίως Μύτικα, τον Παραμύτικα και την Ταρπυία. Οι πύργοι αυτοί χωρίζονται μεταξύ τους στην βορειοδυτική πλευρά, με βαθιά σχίσματα – λούκια. Η κορυφή του κυρίως πύργου, του Μύτικα υψώνεται στα 2.918 μ. και είναι η ψηλότερη κορυφή των Ελληνικών βουνών.

Το «Λούκι» είναι μια σχεδόν κατακόρυφη δίοδος. Είναι καλά σηματοδοτημένο, υπάρχουν πατήματα και κρατήματα, υπάρχουν όμως και κάποια σαθρά που χρειάζονται προσοχή. Οι πέτρες είναι η πιο συνηθισμένη αιτία τραυματισμών στο «Λούκι». Όταν πολλοί άνθρωποι κινούνται σε αυτό, βρίσκονται ο ένας κάτω από τον άλλον. Μία πτώση πέτρας που ενδέχεται να προκληθεί από όσους είναι ψηλότερα, μπορεί να τραυματίσει κάποιον από τους από κάτω. Για το λόγο αυτό, το κράνος είναι απόλυτα αναγκαίο στο «Λούκι» και πρέπει να έχουμε από πριν φροντίσει γι’ αυτό. Κράνη συνήθως μπορούν να μας διαθέσουν τα καταφύγια ή κάποιος ειδικός συνεργάτης – οδηγός που μπορούμε να έχουμε μαζί μας, πάντα κατόπιν έγκαιρης συνεννόησης.

Η διαδρομή μας ξεκινά από το οροπέδιο των Μουσών και αποτελεί συνέχεια της διαδρομής Όλυμπος : Γκορτσιά – Πετρόστρουγκα – Σκούρτα – Οροπέδιο Μουσών – [ Πρ. Ηλίας ]. Έχοντας διανυκτερεύσει στο οροπέδιο, το επόμενο πρωί, ξεκούραστοι θα ανέβουμε στην κορυφή του Ολύμπου. Καλό είναι να ξεκινήσουμε αρκετά νωρίς, καθώς όσο περνάει η ώρα όλο και περισσότερος κόσμος θα το επιχειρήσει.

Το μονοπάτι μέχρι τη βάση του «Λουκιού» είναι ευδιάκριτο, χωρίς ιδιαίτερη σήμανση. Ξεκινώντας από τα καταφύγια, κατευθυνόμαστε προς τις Πόρτες, όπως ονομάζεται ο αυχένας Στεφανιού – Τούμπας. Τραβερσάρουμε στη βάση του Στεφανιού και στη συνέχεια κινούμαστε στα διάσημα Ζωνάρια, έχοντας στα δεξιά μας τις κορυφές, μέχρι να φτάσουμε στη βάση της βορειοδυτικής ορθοπλαγιάς του Μύτικα, όπου και η βάση του «Λουκιού».  Από το οροπέδιο μέχρι εδώ θα χρειαστούμε περίπου 45 λεπτά.

Το ανέβασμα από το «Λούκι» είναι μία διαδρομή με μεγάλο βαθμό δυσκολίας και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Βράχινο και με σεβαστή κλίση, απαιτεί καλή ψυχολογία και εξοικείωση. Φοράμε τα κράνη μας και ξεκινάμε το ανέβασμα, ακολουθώντας πιστά τα σημάδια. Πατάμε στα σταθερά σημεία και αν χρειαστεί χρησιμοποιούμε και τα χέρια μας.  Αν κάποια δική μας κίνηση προκαλέσει πτώση πέτρας, πρέπει αμέσως να φωνάξουμε «Πέτρα!» για να προετοιμαστούν οι από κάτω. Ομοίως, αν ακούσουμε φωνή που μας προειδοποιεί για πέτρα, καλύπτουμε το σώμα μας κοντά στο βράχο. Δεν επιχειρούμε ανάβαση από το «Λούκι», σε περίπτωση βροχής και ομίχλης. Τα τελευταία πατήματα θα μας φέρουν στον Μύτικα. Από τη βάση του «Λουκιού» μέχρι την κορυφή, θα χρειαστούμε σχεδόν 1 ώρα.

Στα 2.918 μέτρα, θα αντικρύσουμε το απέραντο μπλε του ουρανού και γύρω – γύρω τις ψηλές κορυφές, Σκολιό, Στεφάνι, Σκάλα και Προφήτης Ηλίας, να σχηματίζουν έναν συμπαγή ορεινό όγκο που ξεπροβάλλει λαμπερός και επιβλητικός, συνήθως μέσα από τα σύννεφα. Ξεκούραση, χαρά, φωτογραφίες, εμπειρία ζωής…

Στην επιστροφή, κατεβαίνουμε το «Λούκι» με σύνεση και προσοχή. Στη βάση του «Λουκιού» κάνουμε αριστερά και παίρνουμε πάλι πίσω το μονοπάτι στα Ζωνάρια. Αφού περάσουμε κάτω από την ανατολική ορθοπλαγιά του Στεφανιού, φτάνουμε στις Πόρτες και από εκεί στα καταφύγια.

 

Ιστορική αναδρομή : Η ορειβατική ιστορία του Ολύμπου είναι συνυφασμένη με τον Χρήστο Κάκκαλο (1882 – 1976), τον Λιτοχωρίτη κυνηγό και λαουτάρη, που ανέβηκε πρώτος στην κορυφή του μυθικού βουνού, τον Μύτικα, οδηγώντας ως εκεί δύο Ελβετούς, τον περίφημο φωτογράφο Frédéric Boissonnas και τον συνοδό του, Daniel Baud-Bovy, στις 2 Αυγούστου 1913.

Επισήμανση : Για χάρτες της περιοχής απευθύνεστε μόνο στα εξειδικευμένα καταστήματα και ενημερωθείτε για τις τοπικές συνθήκες από τους Προσκόπους της Κεντρικής Μακεδονίας, τους υπεύθυνους των καταφυγίων, τους ορειβατικούς συλλόγους κλπ.