Πριν από κάποια χρόνια ζούσε ένα αγόρι, το οποίο είχε συνεχώς στο μυαλό του τις σκανταλιές και το πως θα έκανε τους άλλους να νοιώσουν άσχημα και να πληγωθούν. Προσπαθούσε να βρίσκει στα άλλα τα παιδιά κάτι επάνω τους για να τα κοροϊδέψει και να τα μειώσει… Ο πατέρας του, προσπαθώντας να τον κάνει να σταματήσει να σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο, και να σταματήσει επιτέλους να φέρεται έτσι, τον έβαλε στην εξής δοκιμασία…. Του υποσχέθηκε να του αγοράσει ένα καινούργιο ποδήλατο, αλλά με έναν όρο! Να αλλάξει τη συμπεριφορά του.
– Ναι, πατέρα, αλλά πως; του λέει ο πιτσιρικάς.
– Βλέπεις το φράχτη στην αυλή μας;
– Ναι.
– Κάθε φορά που θα βρίζεις ή θα κοροϊδεύεις κάποιον, θα πας και θα καρφώνεις μία πρόκα πάνω στον φράχτη. Όσο θα προσπαθείς να μην βρίζεις, λογικά κάθε μέρα θα καρφώνεις και λιγότερα καρφιά, ώσπου θα έρθει η ημέρα που δεν θα καρφώσεις κανένα καρφί. Από εκείνη την μέρα θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για να σου πάρω το ποδήλατο που σου υποσχέθηκα.
Το παιδί συμφώνησε. Την πρώτη μέρα κάρφωσε 18 καρφιά πάνω στον φράχτη. Την άλλη 20, την επόμενη 25, την άλλη 19…. Έβλεπε σιγά-σιγά ότι δεν κατάφερνε τίποτα, ώσπου πήρε απόφαση ότι έπρεπε να σταματήσει τις βρισιές και τις πονηρές σκέψεις.
Έτσι την επόμενη μέρα, κάρφωσε 12 πρόκες …την επόμενη 10, 8, 5 …ώσπου έφτασε επιτέλους η μέρα που δεν κάρφωσε καμιά πρόκα! Γεμάτος καμάρι πάει στον πατέρα του για να του δείξει ότι εκείνη την μέρα δεν κάρφωσε κανένα καρφί…
– Ωραία ! του λέει ο πατέρας του.
– Τι ωραία; Που είναι το ποδήλατο;
– Δεν κατάλαβες.. Σου είπα ότι όταν θα έρθει αυτή η μέρα, θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για να σου πάρω το ποδήλατο !
– Τι θες να κάνω δηλαδή;
– Άκου ! Από’ δω και πέρα, κάθε μέρα που θα περνάει χωρίς να βρισιές και πονηρές σκέψεις, εσύ θα ξεκαρφώνεις και από μία πρόκα, ώσπου να ξεκαρφωθούν όλες…τότε θα έχεις και το ποδήλατο.
Έτσι και έγινε …Μέρα με τη μέρα ο φράχτης καθάριζε από τα καρφιά…Μέχρι που άδειασε τελείως…
Έτσι ο πατέρας αγόρασε το ποδήλατο και του λέει …
– Πάμε μία βόλτα στο φράχτη;
– Πάμε !
– Τι βλέπεις; τον ρωτάει.
– Τον φράχτη βλέπω πατέρα.
– Και τι βλέπεις είναι έτσι όπως ήταν;
– Όχι, δεν έχει πια πρόκες.. Τα κατάφερα !
Και τότε του λέει ο πατέρας του.
-Ναι μπορεί να μην έχει πια πρόκες, αλλά του έμειναν οι τρύπες…
