Κάποτε σε ένα μακρινό χωριό… ζούσε μια φτωχική οικογένεια… Ο Μπαμπάς κάθε πρωί έφευγε στο κοντινό δασάκι και μάζευε βελανίδια…. Κανένας ποτέ δεν καταλάβαινε το γιατί… Τα βελανίδια είναι πικρά και δεν τρώγονται… μόνο οι σκίουροι και τα τρωκτικά ξέρουν να τα εκτιμούν… Τι έκανε τόσα βελανίδια???
Όποιος και αν τον ρώταγε, απαντούσε χαμογελαστός…
– Θα μάθετε σε μερικά χρόνια…
Τα χρόνια περνούσαν ώσπου ξέσπασε ένας μεγάλος πόλεμος… Ο μικρός γιος της οικογένειας αναγκάστηκε να φύγει από το χωριό… θα πήγαινε να ζήσει στην πόλη μαζί με τους θείους του… τα χρόνια βλέπετε ήταν δύσκολα…
Πριν φύγει πέρασε από το μικρό δασάκι… ήταν το αγαπημένο του μέρος… Εκεί κρυβόταν όποτε έκανε κάποια σκανδαλιά… Εκεί όμως πέτυχε τον Πατέρα του με μια τσάπα να σκάβει μικρούς λάκκους και να κρύβει κάτι μέσα.. Έτρεξε κοντά του και τον ρώτησε… Αυτός όμως για άλλη μια φορά έδωσε την ίδια απάντηση…
-Θα μάθετε σε μερικά χρόνια
Τι να έκρυβε άραγε στους λάκκους… μήπως λύρες… μήπως χρυσαφικά… μήπως όπλα… τρόμαξε με την σκέψη…
Η ώρα όμως πέρασε και έπρεπε να φύγει… φεύγοντας από το χωριό το θέαμα που αντίκριζε ήταν στενάχωρο. Παντού καμένες εκτάσεις, εκεί που κάποτε υπήρχαν απέραντα βοσκοτόπια και ελαιώνες… τώρα υπήρχαν στάχτες… Ότι απέμεινε ζωντανό μετά τους βομβαρδισμούς, είχε καταστραφεί από τους στρατιώτες που χρειάζονταν ξυλεία για τα καταφύγιά τους…
Πολλά χρόνια πέρασαν… Ο Πόλεμος σταμάτησε και το μικρό αγόρι είχε πλέον ενηλικιωθεί… Αποφάσισε ότι είχε έρθει η στιγμή να επιστρέψει στον τόπο του… Του είχε λείψει τόσο πολύ το χωριό… Οι φίλοι του… η οικογένειά του…
Στο δρόμο της επιστροφής όμως… όλα του φαινόντουσαν διαφορετικά… Τα λιβάδια και οι ελαιώνες ήταν και πάλι καταπράσινοι… και όχι μόνο αυτό… αλλά παντού υπήρχαν δέντρα… Δέντρα γεμάτα ζωή…
Η μεγάλη του έκπληξη όμως ήρθε όταν έφτασε στο μικρό δασάκι…. το οποίο δεν ήταν πια μικρό… Άλλα τεράστιο και καταπράσινο… Στην θέση που είχε συναντήσει τον πατέρα του να σκάβει με μυστικότητα… βρίσκονταν δέντρα… Βελανιδιές… όμορφες και καταπράσινες…
Τότε κατάλαβε την φράση που έλεγε συνεχώς ο Πατέρας του…
– Θα μάθετε σε μερικά χρόνια…
