Αλεξάνδρα Λόη μαθήτρια Γ’ δημοτικού
Σε ένα καταπράσινο λιβάδι με δέντρα και λουλούδια ζούσαν πολλοί ταύροι. Κάθε μέρα κουτουλίζονταν και μάλωναν. Όμως ένας ταύρος, ο Φερδινάνδος, δεν τσακωνόταν κι αυτός με τους άλλους. Καθόταν και μύριζε τα λουλούδια. Αυτό του άρεσε. Πέρασαν χρόνια. Ο Φερδινάνδος μεγάλωσε κι έγινε ένας δυνατός ταύρος με χοντρά κέρατα. Μα όσο κι αν μεγάλωνε, καθόταν και μύριζε τα όμορφα λουλούδια. Μεγάλωσαν και οι άλλοι ταύροι, έγιναν κι αυτοί δυνατοί.
Όλοι οι ταύροι γυμνάζονταν γιατί ήθελαν, όταν έρθει η επιτροπή για τις ταυρομαχίες, να διαλέξει κάποιον από αυτούς. Ο Φερδινάνδος καθόταν ήσυχος και μύριζε τα λουλούδια του. Μια μέρα ήρθε η επιτροπή. Όλοι οι ταύροι άρχισαν να τρέχουν και να μουγκρίζουν. Ο Φερδινάνδος ήξερε ότι δεν θα τον διαλέξουν κι έτσι πήγε να καθίσει στο μέρος του. Κάθισε όμως πάνω σε μια σφήγκα. Τον τσίμπησε και ο Φερδινάνδος άρχισε να τρέχει και να μουγκρίζει. Η επιτροπή τον είδε και διάλεξε αυτόν για τις ταυρομαχίες της Μαδρίτης.
Ήρθε η μέρα. Ο Φερδινάνδος μπήκε στην αρένα. Όλοι χειροκροτούσαν. Ο Φερδινάνδος όμως δεν πήγε να πολεμήσει με τον ταυρομάχο αλλά πήγε και μύριζε τα λουλούδια που φόραγαν στα καπέλα τους οι κυρίες.
Τελικά τον πήραν και τον γύρισαν στο λιβάδι. Όταν τον άφησαν έτρεξε και κάθισε κάτω από το ίσκιο μιας βελανιδιάς και μύριζε τα πανέμορφα λουλούδια του όπως πάντα. Εκεί ήταν ευτυχισμένος.
