Πριν από πολλά χρόνια ζούσε ένας πρίγκιπας, ο οποίος ετοιμαζόταν να γίνει Βασιλιάς. Υπήρχε όμως μια δοκιμασία. Έπρεπε να καταφέρει να σηκώσει το στέμμα με τα χέρια του και να το βάλει πάνω στο κεφάλι του. Πάει λοιπόν στον τόπο της στέψης, γεμάτος καμάρι, περπατώντας με το κεφάλι και τη μύτη ψηλά…δεν ήταν και λίγο πράμα…σε λίγα λεπτά θα γινόταν βασιλιάς. Πάει…πλησιάζει το στέμμα, απλώνει το χέρι του και τότε αρχίζουν τα μαγικά…το στέμμα αυτό ήταν μαγεμένο, και όποιος είχε μεγάλη γνώμη για τον εαυτό του, την «πατούσε». Τα δάχτυλά του τρελαίνονταν και το κάθε ένα έκανε του κεφαλιού του… Ο Πρίγκιπας συνεχίζει την προσπάθειά του, να πιάσει και να σηκώσει το στέμμα μέχρι που ακούει τα δάχτυλά του να μιλούν μεταξύ τους…
Ακούει τότε τον «μεγάλο» ….Εγώ θα το σηκώσω…γιατί είμαι ο μεγαλύτερος, ο σοφότερος και φυσικά ο δυνατότερος…Προσπαθεί, αλλά τίποτα ..το στέμμα δεν μπορούσε να το πιάσει και να το σηκώσει.
Τότε πετάγεται ο «Δείκτης».…..Κάντε όλοι άκρη.. ήρθε η ώρα να δείτε ποιος είναι ο πιο δυνατός ανάμεσα μας…έτσι και αλλιώς χωρίς εμένα, δεν θα μπορούσαν να δείχνουν οι άνθρωποι… Προσπαθεί και αυτός με τη σειρά του, αλλά του κάκου…δεν μπόρεσε ούτε να το κουνήσει από τη θέση του… …..Αφού είστε κοντοί και αδύναμοι…
Λέει τότε ο «Μέσος». Τώρα χάρη στο ύψος μου θα δείτε το στέμμα να σηκώνεται και να πηγαίνει εκεί που του αξίζει…ψηλά… Προσπαθεί και μέσος…τίποτα και αυτός. Αποτέλεσμα μηδέν. ….
Μπορεί να είσαι ψηλός αλλά είσαι άμυαλος, του λέει ο «Παράμεσος». Για να σηκωθεί το στέμμα δεν θέλει μόνο ύψος.. θέλει και εξυπνάδα…να κοιτάξτε και εμένα… Αρχίζει λοιπόν ο παράμεσος να τρέχει γύρω-γύρω από το στέμμα ώσπου ξαφνικά πέφτει κάτω και γλιστρώντας πάει να χωθεί κάτω από το στέμμα μπας και έτσι το σηκώσει…αλλά μάταια…το μόνο που κατάφερε ήταν να σπάσει το νύχι του.
….Χμμμ…σιγά! (Λέει το «μικρό» δαχτυλάκι…..) είστε όλοι άξιοι της τύχης σας…νομίσατε ότι λόγω ύψους και δύναμης θα σηκώνατε το στέμμα…χα χα χα ας γελάσω δυνατά ..χα χα χα…εγώ θα το σηκώσω που είμαι ο πιο χαριτωμένος ο πιο τσαχπίνης και ο πιο γλυκούλης….Να κοιτάξτε με…. Μμμμμ……ουφ……μμμμμμμ….ουφ..τίποτα ούτε και εγώ μπορώ, λέει ο μικρός.
Τότε κοιτάζονται όλοι μαζί και λένε…αφού δεν μπορούμε να το σηκώσουμε ο κάθε ένας ξεχωριστά πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι μαζί…έτσι κι έγινε…το στέμμα με την προσπάθεια όλων, σηκώθηκε με μεγάλη ευκολία και για να τους ευχαριστήσει ο Βασιλιάς πλέον, τους φόρεσε ένα ωραίο και δυνατό χρυσοκεντημένο γάντι για να τα κρατάει ενωμένα και πάντα ζεστά.
