παραδοσιακό παραμύθι
Το κρύο ήταν τσουχτερό…. Τα σπουργίτια χουχούλιαζαν στο μεγάλο έλατο του δάσους… Τώρα το χειμώνα τα σπουργίτια είναι η μόνη παρέα των δέντρων αφού όλα τα άλλα πουλιά αποδημούν….
Την Παραμονή των Χριστουγέννων τα σπουργίτια χάζευαν λυπημένα τους ανθρώπους να γελούν, να ψωνίζουν δώρα για τους αγαπημένους τους, να τραγουδούν τα κάλαντα….
Το έλατο τότε είπε στα σπουργίτια…
– Αχ τι ωραία που περνούν οι άνθρωποι αυτές τις γιορτινές ημέρες… Πόσο θα ήθελα κι εγώ να δοξάσω τον Κύριο με κάποιο τρόπο αλλά δεν μπορώ…. είμαι απλά ένα έλατο!!!
Τα σπουργίτια συμφώνησαν μαζί του και προσπάθησαν να το παρηγορήσουν…
– Μην ανησυχείς… κάτι θα σκεφτούμε για να σε βοηθήσουμε… Άλλωστε όλο το χειμώνα μας ζεσταίνεις με τα κλαδιά σου… Κάτι θα κάνουμε για να νιώσεις κι εσύ τα Χριστούγεννα.
Τα σπουργίτια μαζεύτηκαν και έπειτα από πολύ συζήτηση αποφάσισαν…
– Θα μαζέψουμε διάφορα στολίδια και θα κάνουμε το δέντρο μας όμορφο… Όμορφο όπως τα ρούχα που φορούν οι άνθρωποι στην εκκλησία, όταν πάνε για να δοξάσουν την Γέννηση του Χριστού, είπε ένα γέρικο σπουργίτι…
– Ναι μα που θα τα βρούμε τα στολίδια.; απάντησε ένα μικρό σπουργιτάκι που μόλις είχε μάθει να πετάει…
– Το βρήκα… είπε μια σπουργιτίνα… θα πάμε στο πάρκο που παίζουν τα παιδιά και στην αυλή του σχολείου… Εκεί πετούνε διάφορα σκουπίδια από καραμέλες και σοκολάτες… Τα σκουπίδια αυτά είναι χρωματιστά και μπορούμε να φτιάξουμε πολύ όμορφα στολίδια
Όλα τα σπουργίτια συμφώνησαν και αμέσως έτρεξαν… άλλα στο πάρκο… και άλλα στο σχολείο…Μάζεψαν όλα τα σκουπίδια που τα άταχτα παιδιά είχαν πετάξει και έφτιαξαν όμορφες γιρλάντες και χρωματιστά φιογκάκια…. Στόλισαν όλα τα κλαδιά του έλατου… Στο τέλος έφτιαξαν ένα αστέρι από τα αλουμινόχαρτα της σοκολάτας, το οποίο τοποθέτησαν στην κορφή του δέντρου για να τους θυμίζει το Αστέρι της Βηθλεέμ…
Πόσο χαρούμενο ήταν το έλατο τώρα… Ζούσε σε ένα Χριστουγεννιάτικο Παραμύθι… Όμως ακόμα τίποτα δεν είχε τελειώσει… Οι Πυγολαμπίδες που περνούσαν από κει τυχαία… ρώτησαν τα σπουργίτια τι κάνουν… και αυτά εξήγησαν…
Τότε η ΑρχηΠυγολαμπίδα είπε…
– Κι εμείς θέλουμε να βοηθήσουμε το έλατο να χαρεί… Άλλωστε κάθε χρόνο στο κορμό και στα κλαδιά του φτιάχνουμε τις φωλιές μας.
Και μια και δύο, οι Πυγολαμπίδες απλώθηκαν σε όλα τα κλαδιά και το έκαναν να φωτίζει…. Νόμιζε κανείς ότι εκατοντάδες κεράκια είχαν ανάψει πάνω στο δέντρο…
Εκείνη την στιγμή πέρασαν τα αηδόνια και έμειναν με ανοιχτό το στόμα όταν είδαν την ομορφιά του δέντρου… Κατάλαβαν αμέσως τι σκάρωσαν τα σπουργίτια και σκορπίστηκαν ολόγυρα στο Έλατο τραγουδώντας τα Κάλαντα των Χριστουγέννων….
Από την όμορφη μελωδία όλο το χωριό βγήκε στα παράθυρα και στις αυλές των σπιτιών… Παντού άκουγες “ΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!” και “ΩΩΩΩΩ!!!!!!!!” από το δέος που ένιωθαν με την θέα του δέντρου..
Σε λίγα λεπτά όλο το χωριό είχε μαζευτεί γύρω από το Έλατο και τραγουδούσε μαζί με τα αηδόνια τα κάλαντα… Τότε η αγγελική φωνή ενός μικρού κοριτσιού ακούστηκε να λέει…
– Μα αυτό δεν είναι ένα απλό Δέντρο… Είναι ένα Χριστουγεννιάτικο Δέντρο!!
Από τότε κάθε χρόνο… όλο το χωριό την παραμονή των Χριστουγέννων, πήγαινε στο δάσος και στόλιζε όλα τα Έλατα…. Τα σπουργίτια… τα αηδόνια και οι Πυγολαμπίδες διέδωσαν το μήνυμα και σε άλλα χωριά…. και το έθιμο καθιερώθηκε σε όλη την Ελλάδα !!!
