Πλησίαζαν Χριστούγεννα και ο Άγιος Βασίλης καθόταν σε ένα Χιονοσύννεφο και διάβαζε τα γράμματα των Παιδιών όλου του κόσμου!!! Πότε Χαμογελούσε όταν διάβαζε ένα χαριτωμένο γράμμα, πότε σούφρωνε τα φρύδια του προσπαθώντας να καταλάβει τα γράμματα κάποιου μικρού παιδιού… πότε θύμωνε όταν κάποιο παιδί ήταν απαιτητικό και αγενές…Πότε πάλι συγκινιώταν όταν διάβαζε κάποιο γράμμα από κάποιο πολύ φτωχό παιδάκι!!!
Ξαφνικά… ένας δυνατός άνεμος φύσηξε και πήρε όλα τα γράμματα και τα σκόρπισε στον ουρανό… “ΠΩ-ΠΩ” φώναξε ο Άγιος Βασίλης και χωρίς να χάσει καιρό, πήρε την απόχη του…
Ανέβηκε στην πλάτη του Δεύτερου πιο Αγαπημένου του Τάρανδου… και άρχισε να μαζεύει τα γράμματα… Μάζεψε το πρώτο… μάζεψε 10… μάζεψε 100… τα μάζεψε όλα εκτός από ένα….
Ήταν ένα πολύ ζωηρό γράμμα… την ώρα που ο Άγιος Βασίλης το πλησίαζε… αυτό γκρουπ… και έφευγε… Κάποια στιγμή ο Άγιος Βασίλης ήταν τόσο απελπισμένος που κόντεψε να πέσει από τον Τάρανδο!
Μετά από πολύωρη προσπάθεια, ο Αγ. Βασίλης κατάφερε να πιάσει το τελευταίο γράμμα… Αμέσως έκατσε να ξαποστάσει στο Χιονοσύνεφο και άνοιξε με ανυπομονησία το ζωηρό γράμμα που έγραφε τα εξής:
“Αγαπητέ Άγιε Βασίλη, Φέτος τα Χριστούγεννα θα ήθελα σε παρακαλώ να μου φέρεις έναν μικρό Χαρταετό!”….
– Έπρεπε να το είχα καταλάβει!!! είπε ο Άγιος Βασίλης και ξεκαρδίστηκε στα γέλια… όχι μόνο αυτός αλλά και ο τάρανδός του… ακόμα και το χιονοσύννεφο γέλασε… μάλιστα τόσο δυνατά που άρχισε να χιονίζει!!!
