Ζαγόρι : Ημέρα 1η – Κήποι – Κουκούλι – Βίτσα – Μονοδένδρι

Αφετηρία	Κήποι (Μπάγια)	Χωριό στο Κεντρικό Ζαγόρι, 39 χλμ. από τα Γιάννενα. Υψόμετρο 800 μ.
Κατάληξη	Μονοδένδρι	Χωριό στο Κεντρικό Ζαγόρι, 41 χλμ. από τα Γιάννενα, Υψόμετρο 1.060 μ.
Διάρκεια Διαδρομής	4 ώρες	Καθαρός Χρόνος Περπατήματος
Τύπος Διαδρομής	Μονοπάτι – Δρόμος
Σήμανση	Πολύ Καλή	Ενημερωτικές Πινακίδες – Σημάδια Μονοπατιού
Νερό	Σε όλα τα χωριά
Δυσκολία		Απλή διαδρομή χωρίς τεχνικές δυσκολίες

Το παραδοσιακό μονοπάτι άρχισε να κατασκευάζεται στα μέσα του 17ου αιώνα με σκοπό να ενώσει τα χωριά του Ζαγοριού και να δευκολύνει με αυτό τον τρόπο το εμπόριο και τη διακίνηση των ανθρώπων και των αγαθών. Απετέλεσε ένα μεγάλο έργο για την εποχή του και ακόμη και σήμερα προκαλεί έκπληξη με την αρτιότητα της κατασκευής του.

Κήποι – Κουκούλι

Το μονοπάτι ξεκινά από το χωριό Κήποι (Μπάγια, 39 χιλ. από τα Γιάννενα), λίγα μέτρα αριστερότερα από την είσοδο του χωριού όπως το βλέπουμε από τον δημόσιο δρόμο. Η αρχή του μονοπατιού είναι το περίφημο μονότοξο γεφύρι του Λαζαρίδη το οποίο γεφυρώνει το ρέμα που περνά στην άκρη του χωριού.

Το γεφύρι του Λαζαρίδη ή Κοντοδήμου στην αρχή του μονοπατιού, στην άκρη των Κήπων

Περνάμε πάνω από το γεφύρι, στην απέναντι όχθη και για λίγα λεπτά η πορεία μας ακολουθεί την κοίτη του ποταμού, με αντίθετη κατεύθυνση από τα νερά. Πολύ σύντομα, λίγα μέτρα μετά, βρίσκουμε την πρώτη διακλάδωση του μονοπατιού μας. Στο σημείο αυτό ακολουθούμε την αριστερή κατεύθυνση του που οδηγεί προς το χωριό Κουκούλι (υπάρχει σχετική σήμανση).

Σήμανση του μονοπατιού προς Κουκούλι

Το μονοπάτι γίνεται τώρα ανηφορικό ακολουθώντας τα πέτρινα σκαλοπάτια της σκάλας των Κήπων. Στο σημείο που τελειώνει η σκάλα ξεκινά ήπιο ανηφορικό μονοπάτι, μέσα στο δάσος, το οποίο μετά από είκοσι λεπτά θα μας οδηγήσει στην έξοδο του μονοπατιού, πάνω στην άσφαλτο που ενώνει τους Κήπους με το Κουκούλι. Εδώ θα συναντήσουμε ενημερωτική πινακίδα που μετά από 600 μ. θα μας οδηγήσει στο πανέμορφο Κουκούλι, χαμένο μέσα στο πράσινο. Ο δρόμος θα μας οδηγήσει κατευθείαν στην πλατεία του χωριού και εάν είμαστε τυχεροί θα συναντήσουμε κάποιον από τους ελάχιστους κατοίκους που μένουν στο χωριό. Εδώ γεμίζουμε τα παγούρια μας στην κοινοτική βρύση, κάτω από τις περίφημες καμάρες που ενώνουν τον πάνω με τον κάτω μαχαλά, γιατί μέχρι τον επόμενο σταθμό μας, τη Βίτσα δεν υπάρχει νερό.

Η κεντρική πλατεία στο Κουκούλι με τις περίφημες καμάρες

Κουκούλι – Βίτσα

Για να συνεχίσουμε την πορεία μας παίρνουμε το δρόμο που ξεκινά από την πλατεία και τον ακολουθούμε προς την έξοδο του χωριού. Εκεί θα συναντήσουμε το πάρκινγκ στην άκρη του χωριού. Ακολουθούμε τον δρόμο μέχρι να συναντήσουμε πετρόκτιστη πηγή και κιόσκι, στα αριστερά μας. Από το σημείο που βρισκόμαστε, βλέπουμε στο αριστερό μας χέρι ένα χαρακτηριστικό πλάτωμα με στάνες. Το διασχίζουμε και όταν φτάσουμε στην άκρη του, συναντάμε και πάλι τον δημόσιο δρόμο.

Η είσοδος του μονπατιού για Βίτσα έξω από το Κουκούλι

Το μονοπάτι ξεκινά στην απέναντι μεριά του δρόμου και λίγο δεξιότερα από εκεί που βρισκόμαστε, ανάμεσα στους θάμνους όπως μας πληροφορεί η πινακίδα που βρίσκεται στο σημείο. Αφού προσπεράσουμε το πρώτο κομμάτι του βγαίνουμε και πάλι σε χαρακτηριστικό, μικρό πλάτωμα. Εδώ δεν πρέπει να μπερδευτούμε. Κινούμαστε δεξιά και βρίσκουμε και πάλι το μονοπάτι, το οποίο είναι πλέον προφανές, μιας και κατηφορίζει σε λαξεμένη πέτρινη σκάλα. Στο τέλος της σκάλας, συναντάμε παλιά χωράφια και ξερολιθιές και μετά από λίγο βλέπουμε μπροστά μας το πανέμορφο δίτοξο γεφύρι του Μίσσιου.

Το περίφημο δίτοξο γεφύρι του Μίσιου

Περνάμε πάνω από το γεφύρι και στρίβουμε αριστερά όπως υποδεικνύουν οι πινακίδες. Αρχικά κινούμαστε παράλληλα με την κοίτη, μέχρι να συναντήσουμε χαρακτηριστική διασταύρωση. Η πινακίδα στο σημείο μας υποδεικνύει την πορεία προς τη Βίτσα.

Πληροφοριακή πινακίδα στην αρχή της Σκάλας της Βίτσας

Από το σημείο αυτό ξεκινά η περίφημη σκάλα της Βίτσας φτιαγμένη από λαξευτή μαύρη πέτρα. Η σκάλα αυτή κατασκευάστηκε το 1868 με χορηγία της Σκαμνελιώτισας ευεργέτιδας Αγγελικής Παπάζογλου και διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση.

Η περίφημη “Σκάλα της Βίτσας” ή “Σκάλα της κυρ Αλέξαινας”

Στη μέση της διαδρομής μας, λοξοδρομούμε για λίγο και επισκεπτόμαστε το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου για να θαυμάσουμε από εκεί τη θέα της περιοχής. Συνεχίζοντας για μία ακόμη ώρα, φτάνουμε σε ένα από τα ωραιότερα και πλέον διατηρημένα χωριά του Ζαγοριού, τη Βίτσα. Η πλατεία στον πάνω μαχαλά, με τον τεράστιο πλάτανο, προσφέρεται για ξεκούραση και φαγητό.

Η κεντρική πλατεία της Βίτσας με τον ιστορικό πλάτανο

Βίτσα – Μονοδένδρι

Ξεκούραστοι πλέον, παίρνουμε τον δρόμο που οδηγεί στον πάνω μαχαλά και από εκεί έξω από το χωριό, όπου συναντάμε το δημόσιο δρόμο. Στο αριστερό μας χέρι, υπάρχει αρχαιολογικός χώρος. Το δεξί κομμάτι του δρόμου οδηγεί στο ξακουστό Μονοδένδρι το οποίο θα δούμε σε λίγο στην απέναντι μεριά του βουνού. Μετά από 20 περίπου λεπτά βρσικόμαστε στην πλατεία του χωριού, μπροστά από την εκκλησία του Αγίου Αθανασίου.

Κεντρική πλατεία Μονοδενδρίου. Στο βάθος ο Αγ. Αθανάσιος

Επισήμανση : Για χάρτες της περιοχής απευθύνεστε μόνο στα εξειδικευμένα καταστήματα. Σε κάθε περίπτωση ενημερωθείτε για τον τόπο και τις συνθήκες από τους Προσκόπους της Βορειοδυτικής Ελλάδας, τους τοπικούς Ορειβατικούς Συλλόγους, τα καταφύγια, την Τοπική Αυτοδιοίκηση κλπ.