Πεντέλιθα ή πεντάλιθα

Υλικά

• 5 βόλοι ή χαλίκια

Τα πεντόβολα, επίσης ονομάζεται: πετράδια, πενταπέτρια, πεντεκούκια, πεντεγούλια, στα βυζαντινά χρόνια το ονόμαζαν καλαλάτζια ή καλολαλάκια. Χρησιμοποιώντας πέντε μικρά λεία πετραδάκια ή 5 άστραγάλους, ή επίπεδα κομμάτια από σπασμένα όστρακα το παιχνίδι παιζόταν ως εξής: ο παίχτης, έχοντας τοποθετήσει τα μικρά λιθαράκια στην παλάμη του, τα πετούσε προς τα πάνω και αμέσως, ενώ αυτά έπεφταν, γυρνούσε την παλάμη ανάστροφα επιδιώκοντας να τα συγκρατήσει στην πάνω επιφάνεια του χεριού του. Σπανίως συνέβαινε να συγκρατηθούν όλα και πάντοτε υπήρχαν πεντάλιθα που έπεφταν κάτω. Τότε ο παίχτης έπρεπε να προσπαθήσει με το ελεύθερο χέρι να τα μαζέψει τα υπόλοιπα χωρίς όμως να πέσει κάποιο πέντέλιθο απ’ αυτά που είχαν ισορροπήσει στο άλλο χέρι. Αν μάζευε όλα τα πεντέλιθα, κέρδιζε, αν όμως κατά την προσπάθεια κάποιο του έπεφτε, τότε έχανε.

Παραλλαγές

Πετούσαν στον αέρα τα πεντάλιθα που είχαν ισορροπήσει, ενώ ταυτόχρονα και αστραπιαία έπρεπε να μαζέψουν όσα είχαν πέσει χάμω. Και το παιχνίδι συνεχίζονταν με τον ίδιο ρυθμό μέχρι να βαρεθούν οι παίχτες.