G D
Ήταν μια μέρα που γυρνούσα μοναχός
G
και που ζητούσα να βρω ευτυχίας λίγο φως.
D
Τότε μια γνωριμία που’ ρθε κείνη τη στιγμή,
G
μου’ δωσε θάρρος στη ζωή.
G D
Ελαλαέ λα-λα-ε λα-λα-ε-ο- λα-λα-λα-ο
G
Ελαλαέ λα-λα-ε λα-λα-ε-ο- λα-λα-λα-ο
D
Ελαλαέ λα-λα-ε λα-λα-ε-ο- λα-λα-λα-ο
G
Ελαλαέ -ο -λα-λα-ο
Και από τότε που δεν είμαι μοναχός,
φίλος μου είναι ο Ελληνικός Προσκοπισμός.
Μ’ ευγνωμοσύνη θυμάμαι όλα κείνα τα παλιά
και την τυχαία γνωριμιά.
Ελαλαέ λα-λα-ε λα-λα-ε-ο- λα-λα-λα-ο
Ελαλαέ λα-λα-ε λα-λα-ε-ο- λα-λα-λα-ο
Ελαλαέ λα-λα-ε λα-λα-ε-ο- λα-λα-λα-ο
Ελαλαέ -ο -λα-λα-ο
Κι’ όπως μια σπίθα σε ολόξερα κλαδιά
και ο Προσκοπισμός φουντώνει αγάπη στην καρδιά
Σαν φιλική φωνή σε ερημιά που συγκινεί,
δίνει χαρά σ’ όποιον ποθεί.
Αξιολογήσεις
Clear filtersΔεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.