Μια πολυπερπατημένη και εξαιρετικής ομορφιάς Πηλιορείτικη διαδρομή. Το μονοπάτι είναι το παλιό καλντερίμι που συνέδεε την Τσαγκαράδα, μεγάλο αγροτικό κέντρο του ανατολικού Πηλίου, με τις Μηλιές, σημαντικό επίσης αγροτικό πυρήνα της δυτικής πλευράς και τερματικό σταθμό του τραίνου Μηλιές – Βολος. Η διαδρομή ενώνει με τον πιο σύντομο και πιο προσβάσιμο δρόμο τα δύο μεγάλα αυτά κέντρα του Πηλίου, αποφεύγοντας τα μεγάλα υψόμετρα, περιτρέχοντας ομαλές πλαγιές, κοιλάδες και λόφους.
Πληροφορίες: Τα καλντερίμια διευκόλυναν την μεταφορά των προϊόντων με ζώα μεταξύ των χωριών. Με το πέρασμα του χρόνου πολλά καταστράφηκαν και άλλα παραμελήθηκαν ή στρώθηκαν με άσφαλτο. Μερικά ωστόσο διατηρήθηκαν σε καλή κατάσταση μέχρι τις μέρες μας. Κάποια λίγα έχουν αποκατασταθεί, σηματοδοτηθεί και χρησιμοποιούνται από τους πεζοπόρους.
Οι Μηλιές είναι χτισμένες σε υψόμετρο περίπου 400 μ. Είναι ένα ζωντανό χωριό, με μεγάλη κίνηση και πλούσια πολιτιστική παράδοση. Εδώ λειτούργησε η σχολή «Ψυχής Άκος», που ιδρύθηκε το 1814 από τους λόγιους Άνθιμο Γαζή, Δανιήλ Φιλιππίδη και Γρηγόριο Κωνσταντά. Σήμερα, το κτίριο φιλοξενεί τη βιβλιοθήκη των Μηλιών, μία από τις παλαιότερες στη χώρα. Δεν πρέπει να παραλείψουμε να επισκεφθούμε τον ναό των Ταξιαρχών, τον σταθμό του τρένου του Πηλίου, το οποίο ανακαινίστηκε πρόσφατα και προσφέρει μια όμορφη τουριστική διαδρομή μήκους 16 χλμ. μέχρι τα Λεχώνια, καθώς και την περίφημη γέφυρα του Ντε Κίρικο πάνω στις γραμμές του τρένου.
Το καλντερίμι ξεκινά από την πλατεία των Μηλιών, πλάι στην ιστορική βιβλιοθήκη, με βορειοανατολική κατεύθυνση. Στη σκεπαστή βρύση που συναντάμε σε λίγο, γεμίζουμε παγούρια και κινούμαστε ανατολικά ανάμεσα στα σπίτια. Το καλντερίμι ανηφορίζει, διασχίζει λοξά έναν τσιμεντόδρομο και συνεχίζει στην ίδια κατεύθυνση.
Αφήνουμε τα τελευταία σπίτια του χωριού, μπαίνουμε σε τσιμεντόδρομο και βαδίζουμε ανάμεσα σε κτήματα με μηλιές. Στη δεύτερη αριστερή στροφή, μπαίνουμε δεξιά στο καλντερίμι, ακολουθώντας αυλάκι και σωλήνα νερού. Περνάμε ένα τσιμεντένιο γεφυράκι, συνεχίζουμε και σε λίγο συναντάμε διασταύρωση. Η πινακίδα μας υποδεικνύει να ανηφορίσουμε αριστερά στο μονοπάτι, το οποίο λίγο πιο πάνω ξαναγίνεται καλντερίμι. Βγαίνουμε λοξά σε δρόμο που γίνεται και πάλι καλντερίμι, ανηφορίζουμε και σε λίγο διασταυρωνόμαστε με φαρδύτερο δρόμο, τον οποίο διασχίζουμε και συνεχίζουμε ανάμεσα σε καστανιές. Αφήνουμε τη διασταύρωση στα δεξιά μας και κατευθυνόμαστε βόρεια. Σε λίγο, φτάνουμε στην τοποθεσία Κεφαλάς, όπου μπορούμε να ξεκουραστούμε στο ξύλινο κιόσκι. Λίγο πριν το κιόσκι συναντάμε το μονοπάτι που κατεβαίνει δεξιά προς Λαμπινού.
Μετά το κιόσκι ο δρόμος τερματίζει και συνεχίζει καλντερίμι, το οποίο μπαίνει σε ένα δάσος εξαιρετικής ομορφιάς, από οξιές, πλατάνια και καστανιές. Κινούμαστε βόρεια, περνάμε το Κερασόρεμα και ανεβαίνουμε ομαλά για λίγο, μέχρι που φτάνουμε στο μέγιστο υψόμετρο των 790 μ. Στη θέση Ίταμος υπάρχει κρήνη.
Το καλντερίμι κατηφορίζει και σύντομα φτάνουμε σε πεσμένο ξύλινο γεφυράκι, στο Ξουριχτιανό ρέμα ή ρέμα Βαρσάμη όπου συναντάμε λείψανα παλιάς γέφυρας με πετρόχτιστα βάθρα και ξύλινο κατάστρωμα. Περνάμε το ρέμα, βγαίνουμε από το δάσος και μπαίνουμε σε ανηφορικό αγροτικό δρόμο, με τμήματα καλντεριμιού.
Το καλντερίμι φεύγει δεξιά. Αφού περάσουμε μερικά κτήματα, βγαίνουμε σε τριπλή διασταύρωση αγροτικών δρόμων. Ο δεξιός δρόμος κατηφορίζει προς το Ξουρίχτι, ενώ ο αριστερός συναντά πιο ψηλά άλλους δρόμους. Ακολουθούμε τον μεσαίο δρόμο και σε λίγο βρίσκουμε δεξιά μας το ξωκλήσι του Αγίου Δημητρίου.
Συνεχίζουμε στο δρόμο για περίπου 200 μ. και πάνω σε αριστερή στροφή τον αφήνουμε και κατηφορίζουμε δεξιά σε μονοπάτι με τμήματα καλντεριμιού. Ακολουθώντας τα κόκκινα σημάδια, με βόρεια κατεύθυνση, ξαναβγαίνουμε για λίγο στο δρόμο και βρίσκουμε τη συνέχεια του καλντεριμιού. Περνάμε ένα κιόσκι και μία δεξαμενή νερού και βγαίνουμε στην άσφαλτο.
Μετά από 100 μ., βρίσκουμε δεξιά το λιθόστρωτο που κατεβαίνει στη ρεματιά του Μυλοποτάμου. Εδώ υπήρχε το παλιό πέτρινο γεφύρι του Μυλοποτάμου, με το χαρακτηριστικό οξυκόρυφο τόξο, το οποίο δυστυχώς κατέρρευσε πριν λίγα χρόνια. Η διάβαση μέσα από την κοίτη δεν παρουσιάζει ιδιαίτερη δυσκολία, εκτός από την χειμερινή περίοδο, όπου το νερό μπορεί να είναι αρκετό και να μας υποχρεώσει σε μία μικρή παράκαμψη από τον ασφαλτόδρομο.
Ανηφορίζουμε λίγο ακόμα σε καλντερίμι και βγαίνουμε ξανά στην άσφαλτο. Μετά από 15 λεπτά, φτάνουμε στην πλατεία Ταξιαρχών της Τσαγκαράδας, με τη χαρακτηριστική τετραπλή βρύση.
Πληροφορίες: Η Τσαγκαράδα είναι ένα απλωμένο χωριό, το οποίο αποτελείται από τέσσερις μικρότερους οικισμούς, που παίρνουν το όνομά τους από τις αντίστοιχες εκκλησίες: Άγιοι Ταξιάρχες, Αγία Παρασκευή, Άγιος Στέφανος και Αγία Κυριακή. Η παλαιότερη εκκλησία είναι του Αγίου Στεφάνου, η οποία χτίστηκε το 1746. Στην Τσαγκαράδα, λειτουργούσε η Αχιλλοπούλειος Εμπορική Σχολή, η οποία ιδρύθηκε το 1865 με χορηγία των αδελφών Αχιλλόπουλου και δεχόταν σπουδαστές των εμπορικών επιστημών από ολόκληρη την Ελλάδα, καθώς και η Νανοπούλειος Σχολή, που κτίστηκε με δωρεά του Νικολάου Νανόπουλου στις αρχές του 20ου αιώνα, λειτουργώντας αρχικά ως Οικονομικό Γυμνάσιο.
Από την Τσαγκαράδα, μπορούμε να ακολουθήσουμε μονοπάτι και σε 2 ώρες να βρεθούμε στην παραλία της Νταμούχαρης και στον Αι Γιάννη.
Επισήμανση : Για χάρτες της περιοχής απευθύνεστε μόνο στα εξειδικευμένα καταστήματα και ενημερωθείτε για τις τοπικές συνθήκες από τους Προσκόπους της Μαγνησίας, τους υπεύθυνους των καταφυγίων, τους ορειβατικούς συλλόγους κλπ.
Αξιολογήσεις
Clear filtersΔεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.